Jolanda Gaal: ‘Ik ben helemaal niet tegen vluchtelingen of moslims’
“Dat mensen denken dat ik racistisch ben, daar heb ik nou zo de pest over in”, valt Jolanda Gaal (55) maar meteen met de deur in huis. Het raadslid van Onafhankelijk Delft zegt: “Ik ben helemaal niet tegen vluchtelingen of moslims. Ik ben tegen islamisering en mensen die naar Nederland komen en hier willen bepalen wat wel of niet kan.”
Jolanda Gaal werd in Den Haag geboren en kwam op haar 11e in Delft wonen. Op haar 19e ging ze in een buurthuis in Voorhof werken. “Ik wilde iets met en voor mensen doen.” Door haar werk kwam ze wel in aanraking met de gemeenteraad, maar interesse om zelf de politiek in te gaan was er niet. In 2006 werd Jolanda ziek. Zo ziek dat ze besloot: “Als ik hier uitkom, ga ik alles doen en zeggen wat ik wil.”
‘Ik ben natuurlijk helemaal geen politica’
Martin Stoelinga van Onafhankelijk Delft kreeg Jolanda zo ver om de gemeenteraad in te gaan, dat gebeurde in 2010. “Ik ging een jaar daarvoor al naar alle vergaderingen, want ik wilde natuurlijk wel weten wat er allemaal besproken werd.” Toch zegt Jolanda: “Ik ben natuurlijk helemaal geen politica. Ik werk met mijn hart, niet met mijn verstand. En dat leidt wel eens tot conflicten. We reageren bij Onafhankelijk Delft veel vanuit emotie en krijgen dan van andere fracties te horen: ‘maar de stad moet bestuurd worden’. Toch blijven we onszelf en hebben we expertise over de stad.”
Een AZC is geen walhalla
Dat Jolanda handelt vanuit hart, blijkt wel als ze het verhaal vertelt van het Chinese gezin dat ze al sinds 2010 helpt. “Ik was in het LUMC, had net een operatie achter de rug. In de wachtkamer zat een vrouw met een pasgeborene te huilen. Ik bemoei me altijd overal mee, dus ik vroeg waarom de vrouw huilde. Als ik er over vertel, wordt m’n keel nog dik. Ze was net bevallen en moest weer terug naar het AZC in Katwijk.” Jolanda kwam er achter dat de vrouw niets wist over het verzorgen van een baby en voeding geven. “Dat mensen wel eens zeggen: ‘De vluchtelingen zitten toch lekker in zo’n AZC’ is echt onterecht. Het is daar absoluut geen walhalla.”
Mensen weten Jolanda wel te vinden
Het werken in de raad is voor Jolanda een manier van leven. “Ik doe natuurlijk ook wel andere dingen, maar ik ben altijd op pad. Mensen die hulp nodig hebben, weten me altijd wel te vinden. Afgelopen dinsdag heb ik in Nootdorp bemiddeld, een Turks gezin moest het huis uit vanwege huurachterstand. Ik denk dan ook, je moet je verplichtingen nakomen. Maar iemand betaalt niet zómaar de huur niet, daar zitten vaak problemen achter. Degene die er over ging zei: die 5000 euro achterstand wordt een lening. Jullie gaan de schuldsanering in en daar komt ook die 5000 euro uit terug. Fantastisch vind ik dat, want mensen uit huis zetten, meubels opslaan en de administratie kost vaak bij elkaar meer geld. Ik wil dat er ook in Delft beter bemiddeld wordt, dus daar ga ik me voor inzetten.”
‘Als mensen niets te eten hebben, dan bel ik Albert Heijn’
Heel bijdehand
Een dag later was Jolanda bij de kledingbank De Buurvrouw. “Ze moeten verhuizen maar hebben nog geen nieuwe plek. Natuurlijk ga ik het aankaarten bij de wethouder maar ik ga ook ondernemers bellen of zij iets hebben waar ze tijdelijk in kunnen. Heel bijdehand. Als mensen niets te eten hebben, dan bel ik ook de Albert Heijn. Of de IKEA voor wat huisraad.”
Haatzaaien
Het is duidelijk, Jolanda is begaan met alle mensen die het moeilijk hebben. Toch was zij fel tegen de komst van een AZC in Delft en kan ze helemaal los gaan over de jongeren die in Buitenhof de boel vernielen. Maar haatzaaien, dat doet de regering, zo vindt zij. “Door migranten alles te geven en hardwerkende Nederlandse mensen niets. Migranten kunnen daar ook niets aan doen, maar door het zo te doen zaait de regering haat bij de mensen die niets hebben.”
Fantastisch mens
Over het algemeen heeft het raadslid het niet op politici, maar de nieuwe burgemeester Marja van Bijsterveldt kan toch wel op haar goedkeuring rekenen. “Het is een fantastisch mens. Ze is vanaf dag één betrokken bij de stad. Een burgemeester moet gewoon een kroeg in lopen en bij een tafeltje vragen: ‘Hallo, ik ben de burgemeester. Mag ik eens aanschuiven?’
Troep snel weg
Haar dochters willen eigenlijk niet meer met Jolanda de stad in, dat duurt te lang omdat ze constant mensen tegen komt. “Ik hou van Delft. Nederland is mijn land niet meer, maar Delft is nog wel echt mijn stad. Ik vind de initiatieven die er zijn van burgers om elkaar te steunen erg mooi.” Ook tevreden is Jolanda over het feit dat er meer onderhoud is in de buurten. “Ik hoef maar te bellen of te tweeten over een plek waar troep ligt en ze komen om het op te ruimen. Dat is supergoed.”