Kunstenares Kerdy van Vuuren wil nooit meer weg uit Delft
“Ik moet de Delftse torens blijven zien. En als ik ze niet zie, dan schilder ik ze wel. Ik heb echt iets met de Oostpoort. Als kind stond één van de torens leeg. Samen met een vriendinnetje klom ik door een gat in een muur. Bovenin zetten we de luiken open en speelden we in onze droomwereld.”
Iedere week komt een Delftenaar aan het woord in deze rubriek. Deze week het verhaal van kunstenares Kerdy van Vuuren (61), ze woont al haar hele leven in Delft.
Van Vuuren komt uit een arbeidersmilieu, had thuis niet veel. Met haar tripjes naar de Oostpoort – vlakbij haar ouderlijk huis – wilde ze zich in ‘een mooie wereld’ wanen. ,,Op de vloer lag gewoon puin maar in onze beleving was het er prachtig.” Ook nu nog komt de Oostpoort vaak terug in haar schilderijen.
Móet langs Stadhuis
“Aan Delft vind ik eigenlijk alles mooi. Er ligt zoveel historie, oude culturen, er woonden hier veel kunstenaars. Als ik in de stad ben, móet ik altijd even naar het stadhuis kijken. Gewoon even over de Markt en kijken naar dat prachtige gebouw. Er is daar zoveel gebeurd! Het gebouw is een paar keer afgebrand en weer opgebouwd, dat vind ik intrigerend.”
Toen de kunstenares en haar man noodgedwongen moesten stoppen met hun verzekeringskantoor – haar man werd ziek – begon ze met schilderen. Het werd een schilderij van haar man met een vis. ,,Qua materiaal lijkt het nergens naar, want het was gemaakt met een potje verf van de Kwantum. Maar er kwam direct een opdracht uit voort en ik ben het gewoon maar gaan doen.” Dat is nu 18 jaar geleden.
Vanaf dat moment heeft Kerdy van Vuuren haar schilderskwast niet meer neergelegd. ,,Ik heb nooit les gehad, ik heb het schilderen kennelijk gewoon in de vingers. Ik ben portrettist, dat is echt mijn specialiteit. Ik schilder vooral mensen en dieren. Vanaf een foto kan ik het ook, maar het is fijner als ik de persoon in kwestie ook echt kan zien.”
Een beetje beroemdheid kreeg Van Vuuren met haar portretten van Pim Fortuyn, die ze ging maken dat hij werd vermoord in 2002. “Ik had één schilderij van hem en zijn hondjes gemaakt en op het laatste moment toch maar in een expositie opgehangen. Toen mensen die ruimte binnnen kwamen waar het schilderij hing, begonnen mensen spontaan te huilen.” Haar gelijkende portretten zorgden voor veel opdrachten vanuit de kring rondom Pim Fortuyn.
Toch is er meer te vinden op de doeken van Van Vuuren. Delft komt heel vaak terug in haar schilderijen. Ze vertelt enthousiast over haar nieuwe expositie in Hotel Vermeer terwijl ze de daarvoor bestemde schilderijen laat zien. “Je hebt een primeur! Nog niemand heeft ze gezien!” De expositie krijgt het thema ‘Delft by night’. ,,Ook het ‘Straatje van Vermeer’ waar nu zoveel om te doen is, schilder ik bij nacht. Dat wordt erg bijzonder.”
Ik heb het schilderen kennelijk gewoon in de vingers
Veel plekken verloederen
“Ik ben nooit uit Delft weggeweest en zou dat ook niet willen, alleen voor vakantie. Het is fijn wonen in Tanthof-Oost. Ik vind het fijn dat het een wijk is met laagbouw. Ik heb geen hekel aan flats maar ik wil er liever niet tegenaan kijken. Wat ik wel jammer vind, is dat de laatse paar jaar zoveel plekken in Delft verloederen. Waar eerst nette velden lagen, zie je nu veel onkruid. Ik vind het jammer dat de gemeente daar niets aan doet.”
Niet verplicht, wel nodig
Van Vuuren is twee keer per maand actief bij inloophuis Debora, geeft workshops aan mensen met kanker. ,,Ik vind het belangrijk om vrijwilligerswerk te doen. Het is niet verplicht, maar het is wel nodig. Het maakt je mens. Ik heb het idee dat mensen dat niet doen, dat het dan helemaal zo’n janboel wordt.”
Delftenaar van de week
Ben of ken jij iemand die absoluut deze eervolle titel verdient? Stuur je tip via mail naar de redactie of laat het ons weten via Facebook of Twitter.
De vorige Delftenaar van de week was stadsfilosoof Hubertus Bahorie. Lees hier zijn verhaal terug.
