Cathelijne woont in een oude stadsboerderij: “het huis omarmt je”
Vraag de gemiddelde Delftenaar de voormalige stadsboerderij aan te wijzen in de Donkerstraat en hij heeft geen idee waar hij moet zoeken. Dat is ook niet zo gek, want de boerderij zit verscholen achter een doodnormale voorgevel. Pas als je binnenstapt, zie je dat het huis van Cathelijne Koets lang geleden een boerderij was. “Toen ik een glimp opving van de serre tussen het woonhuis en de stal, wist ik het: hier wil ik wonen.”
Voordat het daadwerkelijk zover was, moesten Cathelijne, haar man en twee kinderen nog even geduld hebben. “We woonden in het huis tegenover de boerderij. Ik heb toen tegen de buurvrouw gezegd: als je het huis ooit verkoopt, bel dan bij mij aan”, vertelt Cathelijne. Toen het in 2006 eindelijk zover was, was het nog wel spannend of ze het huis zouden krijgen. “We wilden hen wel de kans geven het huis te koop te zetten. Dus alles is keurig via de makelaar gegaan. Er waren zelfs nog verschillende bieders, maar we hebben het toch gekregen.”
Het huis omarmt je
Zodra je binnenstapt, snap je waarom Cathelijne als een blok viel voor het huis. Het huis ademt knusheid. De bruine tegeltjesvloer (‘we wilden ‘m eigenlijk vervangen, maar ik was hoogzwanger tijdens de verhuizing dus we hebben het maar zo gelaten’), open haard en gezellige banken: ze zorgen ervoor dat je je meteen thuis voelt. “Het huis omarmt je. Het was ook meteen ons huis toen we hier kwamen wonen. Echt een nest is het”, vertelt Cathelijne.
Lievelingsplekje
Van de boerderij uit 1885 zie je binnen niet meer zoveel, buiten vallen de verschillende gebouwen beter op. “In 1983 is de boerderij gekocht door een aannemer, die heeft er een woonhuis van gemaakt. Eerst stond het gedeelte dat nu woonkamer is los van de eetkamer. Dat was de koeienstal. De aannemer heeft deze twee delen met elkaar verbonden door de serre ertussen te zetten.” Een gouden greep, want dit is nu het lievelingsplekje van Cathelijne. “In het voorjaar vang je hier de eerste zonnestralen, heerlijk. ’s Winters kijken we naar de maan en de sterren, zo door het glas.”
Herinneringen
Wat ook bijdraagt aan het knusse gevoel, zijn de oude spullen waar Cathelijne zich graag mee omringt. Of beter gezegd: “ik omring me graag met herinneringen. Zo heb ik mijn hele leven gegeten aan de ronde houten tafel. Het schilderij ‘paartje’ is nog van mijn opa en oma geweest. Ze vertelden altijd dat zij dit waren. Om de bocht stonden dan hun zes kinderen te wachten. Zo mooi.”
Nieuwe Kerk
Oorspronkelijk komt Cathelijne niet uit Delft, maar ze voelt zich na 16 jaar wel heel erg thuis. “Vooral als ik uit het dakraam kijk en de toren van de Nieuwe Kerk zie, weet ik het: ik ben thuis. Ik hou ervan dat historie zo dichtbij is. Verder vind ik het heel fijn dat Delft een stad is, maar wel met een dorps gevoel. Ik kom vaak mensen tegen die ik ken en de bakker weet welk brood ik altijd heb. Dat maakt dat ik me thuis voel.”
